شخصیت اصلی قصه ی ما نه آدمه، نه جونور! اون یه دکمه ست؛ یه دکمه که دوست داره دور دنیا بگرده و ماجراجویی کنه تا یه نفر پیدا بشه و بهش توجه کنه.
من یه دکمه ی سیاه پلاستیکی ام و هر بار از خودم می پرسم: من به چه دردی می خورم؟ از روزی که به خاطر دعوای دو تا بچه از لباس یکیشون افتادم، دارم دنبال این می گردم که جای درست خودم رو پیدا کنم.