"Melankolik yaşamda", çok kez, sıradan var-oluşun acılı sefaleti aşılabilmekte, trajik fakat onurlu (hatta, bazen) estetik özellikleri (bile) olabilen yepyeni bir "benlikle" karşılaşılmaktadır.
Kabalıklardan ve kalabalıklardan uzak hiçbir yerden ve hiçbir kimseden hiçbir şey beklemeden yaşanan yalnızlıkları salt toplumsal yalıtlanmalar olarak (da) düşünmemek gerekir.
Bu tür "içselleşme durumları" insanın kendi kendisiyle buluştuğu, her şeyden kurtulup, hiçbir dayanak noktasının kalmadığını duyumsadığı, "özbenliğin kendi kendisini yaratmaya başladığı an"lardaki olağanüstü coşkular, hazlar, güzelliklerle dolu serüvenler olarak da düşlenebilir...
(Arka Kapak)